Φαράγγι Λάρνακα

         Το φαράγγι του Λάρνακα είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο γνωστά φυσικά χαρακτηριστικά του δήμου Μονεμβασίας. Η ονομασία του προέρχεται από την λέξη «λάρνακα» η οποία σημαίνει βαθούλωμα ή κοιλότητα ή αλλιώς (πιο λαϊκά) γούρνα, κάτι σαν δοχείο που συγκρατεί νερό με σκοπό να πίνουν νερό τα ζώα.

            Το συγκεκριμένο φαράγγι βρίσκεται στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας, μία κωμόπολη τεσσάρων χιλιάδων κατοίκων περίπου η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κομβικό σημείο από το οποίο περνά κανείς προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στον υπόλοιπο δήμο (Μονεμβασίας). Το φαράγγι ξεκινά από την κορυφή του όρους Κουρκούλα ύψους 916μ. και «τελειώνει» στην πεδιάδα. Σήμερα ,βέβαια, είναι προσβάσιμο μόνο το τμήμα που ξεκινά από το κέντρο της πόλης και πάνω καθώς το υπόλοιπο έχει «σκεπαστεί» με τον πλέον βασικό δρόμο των Μολάων, την οδό Επιδαύρου Λιμηράς. Το κομμάτι του φαραγγιού που είναι προσβάσιμο είναι σχεδόν ανέπαφο και πλήρως επισκέψιμο επιτρέποντας στον επισκέπτη να απολαύσει την ομορφιά του φυσικού αυτού θησαυρού με πλούσια χλωρίδα που περιλαμβάνει ενδημικά φυτά, καλλωπιστικούς θάμνους, ποώδη βλάστηση, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, δασικά οπωροφόρα, διάφορα είδη μανιταριών και άλλα. Από την πλευρά της πανίδας, μπορεί εύκολα κανείς να πει πως αποτελεί καταφύγιο άγριων ζώων και πτηνών όπως νυφίτσες, κουνάβια, αλεπούδες, σπιζαετοί καθώς και αμφίβια όπως βατράχια και καβούρια. Ακόμα, ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς αποτελούν οι 11 στο σύνολο νερόμυλοι οι οποίοι τώρα πια δεν λειτουργούν, με τον τελευταίο να έχει σιγάσει το 1970.  

            Το συγκεκριμένο φαράγγι έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου καθώς αποτελεί ένα από τα μέρη στα οποία πέρασα τα παιδικά μου χρόνια μαζί με φίλους και συγγενείς. Αξίζει να σημειωθεί πως διασχίζοντας στο πλήρες μήκος του το φαράγγι «κατάφερα» να καταστρέψω τρία διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια. Τα πράγματα και οι στιγμές που πέρασα με τους φίλους μου στο φαράγγι αυτό είναι και θα είναι για εμένα επ’ άπειρον κάτι αξέχαστο. Ακόμα και αν επιχειρήσει κανείς να διασχίσει ακόμα και σήμερα το φαράγγι θα αποχωρήσει με «ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά» όπως συνηθίζουμε να λέμε εδώ στους Μολάους. Κατά τη γνώμη μου, είναι μια επίσκεψη που αξίζει κανείς να κάνει γιατί θυμίζει στον επισκέπτη την εκθαμβωτική ομορφιά που κρύβει αυτός ο μικρός τόπος στο κάτω μέρος των Βαλκανίων, η Ελλάδα.